وقتی انتظارت بی نتیجه باشد...

  وقتی بعد دو سه روز انتظار درست همون موقعی که قراره زنگ در رو بزنه ، زنگ تلفن رو به صدا در میاره و میگه به خاطر تماشای افتتاحیه جام جهانی امروز پیشت نمیاد چه حالی میشی؟

البته من اصلا خودم رو با جام جهانی مقایسه نمی کنم ها...خوب معلمومه که اون مهم تره چون هر چهار سال یک بار هست و من همیشه هستم.

اینجور وقت ها از همیشه بودنم خسته میشم.کاش همیشگی نبودم.کاش...

اما من خیلی نرنجیدم.در واقع عادت کردم.این بار هزارمه که به خاطر فوتبال، دوستاش، پایان نامش،و...منو در مرحله دوم یا حتی بیشتر از اهمیت قرار میده.

باور کنید که عصبانی نیستم ، فقط یه کمی نق تو دلم مونده بود و چون به نق حساسه و کهیر میزنه گفتم بذار اینجا بگم.

ولی دعا میکنم که یه روز قدر منو بدونی و بفهمی که چقدر دوستت دارم ... همه تنهایی ها رو تنهایی تحمل کردم وهمه سختی ها رو به جون خریدم شاید یه روز تو برگردی...

استادمون میگه اگه آدم همه کارش واسه رضای خدا باشه از طرف مقابل انتظار جبران نداره و تازه اجر کارش هم ضایع نمی شه.

پس من همینجا به خودم و خدا قول میدم که فقط برای رضای اون همه چیز رو تحمل کنم و اونو دوست داشته باشم.

چون تنها کسی که ارزش واقعی کارهات رو میدونه و در مورد اشتباهاتت به راحتی و بدون هیچ منتی گذشت میکنه خداست...

حالا بازم بگو که من تنهام و هیچ کسی رو ندارم. راستش من به خودم افتخار می کنم که همیشه تو سختی و راحتی به یاد خدا می افتم...

و خوشحالم که میفهمم این توانایی رو هم خدای خوب و مهربونم بهم داده.پس...

                                خدای عزیز و مهربونم ....

                                     دوستت دارم....